In einer ausführlichen Reportage der niederländischen Zeitung NRC Handelsblad zeichnet Koen Greven den Weg marokkanischer Jugendlicher nach, die versuchen, Europa über die spanische Enklave Melilla zu erreichen. Ihre Reise, so schreibt er, endet immer öfter in den Niederlanden, obwohl ihre Asylanfragen dort keine Chance haben. Der Autor hat diese Jugendlichen in Fez, Melilla, Brüssel und Heerhugowaard getroffen. Mit zahlreichen Fotos von José Colón.
Dolende jongens
[…] Als je goed kijkt, zie je ze overal. Ze zitten te wachten op een hekje, proberen in de stroom handelaren de grens tussen de Marokkaanse stad Beni Enzar en de Spaanse exclave Melilla over te lopen of duiken ineens op tussen de wachtende auto’s, om vervolgens naar de grens te sprinten. Elke dag spelen grensbewakers en Marokkaanse jongeren (onder wie een zeer klein percentage meisjes) hier hetzelfde een kat- en muisspel. Rennend, klimmend, zwemmend, rijdend, zelfs kruipend via het riool proberen de jongens Melilla binnen te komen.
De afgelopen jaren is dat duizenden jongens gelukt. Vandaag de dag wachten volgens de regioregering van Melilla zo’n negenhonderd Marokkaanse jongens op een kans om op de boot naar Spanje te komen, met of zonder papieren. Zoals Suli Habor, zestien jaar maar een veteraan in zijn groepje daklozen: hij wist al jaren geleden de grens naar de exclave over te steken. Met een groepje leeftijdgenoten hangt hij aan het begin van de avond rond bij de haven, vlakbij een standbeeld van de Spaanse oud-dictator Franco. Suli, die ook uit Fez komt, wil niet met zijn foto in de krant, maar poseert wel graag met een vriend voor een iPhone om een foto naar huis te sturen. Ze wijzen naar een grote veerboot. Suli bekijkt de foto, zet hem op Facebook en geeft het apparaat door aan zijn vriend. Die zet met rode letters ‘Melilla’ op de foto voordat hij hem verstuurt.
Melilla, dat is geen plek om te blijven. Het is weliswaar geen Marokko meer, maar het voelt evenmin als Europa. De jongens zien een toekomst voor zichzelf op het Spaanse schiereiland. „Waar? Barcelona, Madrid”, het maakt niet uit, zegt Suli. […]